ون نەشە جىلدى ٴبىر كۇنگىدەي وتكىزىپ، كورشىسىنىڭ بالاسىنا قارايلاسىپ، ەل القاۋىنا بولەندى
8 ـ كەزەكتى اۆتونوميالى رايوندىق ٴمورال ۇلگىسى حانشەرىن تۇردى تۋرالى
انار بۇلت \ شينجياڭ گازەتىنىڭ ٴتىلشىسى ٴجازيرا نەسىپبەك
”شەشە، كەلدىڭىز بە “! 4ـ ايدىڭ 12 ـ كۇنى حانشەرىن تۇردىنىڭ كولىكتەن تۇسكەنىن كورىپ، جول اۋزىندا توسىپ تۇرعان جوۋ جينچۋان اۆتوماتتى دوڭگەلەكتى ورىندىعىن جۇرگىزىپ دەرەۋ ونىڭ الدىنا جەتىپ بارىپ، ونىڭ قۇشاعىنا باس قويدى.
”ويبوي، ۇلىم ـ اي، نەگە اياق كيىم كيمەگەنسىڭ“؟ حانشەرىن جوۋ جينچۋاننىڭ باسىنان سيپاپ، جۇرەلەپ وتىرا قالىپ، ونىڭ بالاعىنداعى توپىراقتى قاقتى ٴارى اياعىنان ٴتۇسىپ قالعان شۇپەرەك شاقايىن كيگىزدى.
حانشەرىن مەن جوۋ جينچۋان تۇگەلدەي جاڭاشار اۋدانى جاڭاشار قالاشىعى شينشىجي الەۋمەتتىك اۋماعىنىڭ تۇرعىندارى، 40 جاستاعى جوۋ جينچۋان بالالار سال اۋرۋىنا شالدىققان، تۇرمىستا ٴوز قاجەتىنەن شىعا المايدى، ٴتۇسىنۋ قابىلەتى، بەينەلەۋ قابىلەتى، ەستە ساقتاۋ قابىلەتى تۇگەلدەي شەكتەۋلى، ول ٴوزىنىڭ اتا ـ اناسىنان جانە 58 جاستاعى حانشەرىننەن باسقا كوپ ادامدى ەسىندە ساقتاي المايدى.
”نەگە حانشەرىندى شەشە دەپ شاقىراسىڭ“؟
”ويتكەنى ول ماعان جاقسى قارايدى!“ جوۋ جينچۋاننىڭ جۇزىنە بالاشا رياسىز كۇلكى ويناپ شىعا كەلدى.
وسى قانداستىق قاتىناسى جوق ”شەشە مەن بالانىڭ“ حيكاياسىن ون نەشە جىلدىڭ الدىنان باستاپ ايتۋعا تۋرا كەلەدى. ٴبىر جىلى قىستا جوۋ جينچۋاننىڭ اكە ـ شەشەسى جوۋ لييوۋ مەن لي فاڭيىڭ ۇل ـ قىزىن ەرتىپ حانشەرىن وتباسىنىڭ ەسىگىن قاعادى.
”ٴبىز سىرت جەردەن جۇمىس ىستەۋگە كەلگەنبىز، كوپتەگەن اۋىلداستار ٴبىزدى بوتەنسىپ، تەك وسى وتباسىنان باسقا ەشكىمنىڭ بىزگە ۇيلەرىن جالعا بەرگىسى كەلمەدى“. جوۋ لييوۋ سىچۋان اكسەنتىندە سويلەپ وتكەندى ەسىنە الدى.
ٴۇيىن جالعا بەرىپ كورمەگەن حانشەرىن دە باستابىندا ونشا قالاماعان، الايدا ولاردىڭ ەكى بالاسى بار ەكەندىگىن، بىرەۋىنىڭ وتە كىشكەنە، ال بىرەۋىنىڭ مۇگەدەك ەكەنىن كورىپ جانى اشىدى. ول كەزدە حانشەرىننىڭ كۇيەۋى ٴالى ٴتىرى بولاتىن، وتباسىنداعىلار اقىلداسقاننان كەيىن ىرگەدەگى ٴبىر اۋلانى جوۋ لييوۋ وتباسىنداعىلارعا جالعا بەرەدى.
حانشەرىن سودان باستاپ ەكى وتباسىنداعىلاردىڭ ارالارىنىڭ بارعان سايىن جاقىنداپ، بەينە تۋىستاي بولىپ كەتەتىندىگىن ويلاماعان ەدى.
”لاۋجوۋ ٴبىزدىڭ ٴۇيدىڭ سۋ قۇبىرىن جوندەپ بەردى، ٴبىز ولاردىڭ ٴۇي توبەسىن جوندەۋىنە كومەكتەستىك، مەن ولارعا ٴبىر شىنى تاماق اپارىپ بەرسەم، ولار ماعان ٴبىر ۋىس كوكونىس بەرەدى، وسىلايشا بارىس ـ كەلىس جاساي كەلە ٴبىز قويان ـ قولتىق ارالاسىپ كەتتىك“، ـ دەدى حانشەرىن.
سول جىلى قىس وتكەننەن كەيىن ەرلى ـ زايىپتى ەكەۋى سىرتقا شىعىپ جۇمىس ىستەمەكشى بولادى، حانشەرىندى ىزدەي كەلىپ، ونىڭ جوۋ جينچۋانعا قارايلاسۋىن وتىنەدى. ”تۇرمىس ٴۇشىن سىرتقا شىقپاساق بولمادى، ۇلىمىزدى كورشىلەردىڭ قارايلاسۋىنا تاپسىرۋىمىزعا تۋرا كەلدى، الايدا ٴبىز حانشەرىننىڭ وسىنشاما كوپ بوداۋ بەرەتىنىن ويلاماعان ەدىك“، ـ دەدى لي فاڭيىڭ.
حانشەرىن دە جوۋ جينچۋانعا ٴار كۇنى ٴبىر ـ ەكى ۋاق تاماق اپارىپ بەرسەم عانا بولدى دەپ ويلاعان، الايدا ول توسەكتە جاتقان جوۋ جينچۋاندى كورىپ ۋايىمداي باستادى، ىستەيتىن جۇمىستارى دا بارعان سايىن كوبەيدى.
”باستابىندا ونى سۇيەپ دارەتحاناعا عانا اپاراتىنمىن، كەيىن دەنەسىن ٴسۇرتىپ، كورپەنىڭ تىسىن، كىرلىكتەردى اۋىستىرىپ، ونى ەرتىپ شىعىپ كۇنشۋاقتاتاتىن بولدىم، بارا ـ بارا وعان ٴوز ۇلىمداي قارايتىن بولىپ كەتتىم“، ـ دەدى حانشەرىن.
ٴبىراز ۋاقىتتان كەيىن ۇيىنە ورالعان لي فاڭيىڭ بالاسىنىڭ جاعدايىنىڭ ٴوزى ۇيىندەگى كەزدەن دە جاقسى ەكەندىگىن كورىپ، اسەرلەنگەنىنەن حانشەرىنگە اقشا بەرمەك بولادى. الايدا قالاي تىقپالاسا دا حانشەرىن اقشانى المايدى، ول لي فاڭيىڭعا بىلاي دەيدى: ”سەندەر اقشانى وسىنشاما جاپا ـ ماشاقاتپەن تاۋىپ وتىرسىڭدار، بالانى ماعان سەنىپ تاپسىرعان ەكەنسىڭدەر، وزدەرىڭ الاڭسىز قىزمەت ىستەسەڭدەر بولعانى!“
وسىلايشا كۇن ارتىنان كۇن، جىل ارتىنان جىل اۋناپ ٴوتىپ جاتادى. حانشەرىن جوۋ جينچۋانعا قاراعان ٴۇشىنشى جىلدىڭ ٴبىر كۇنى ول جوۋ جينچۋانعا تاماق بەرىپ، اۋزىن ٴسۇرتىپ جاتقان كەزدە، جوۋ جينچۋان كەنەتتەن ونى ”شەشە“ دەپ شاقىرادى.
”سول كەزدە كوزىمنەن جاس توگىلدى“، ـ دەدى حانشەرىن، ـ ”بۇل بەيشارا بالاعا قاتتى جانىم اشىدى، ول اقىرى مەنىڭ وعان جاقسى قارايتىنىمدى ٴبىلىپ، مەنى شەشە دەپ سانادى“.
بۇل ٴبىر اۋىز ”شەشە“ دەگەن ٴسوزدى جوۋ جينچۋان قازىرگە دەيىن ايتىپ كەلەدى. 5 جىلدىڭ الدىندا حانشەرىننىڭ ۇيلەرى شاعىلىپ، عيماراتقا كوشىپ كەتكەنىمەن، ول سوندا دا ”ۇلىن“ ۇنەمى بارىپ كورىپ تۇرادى. حانشەرىن دەنساۋلىق سەبەبىنەن ٴبىراز كۇن كەلە الماعان كەزدە، جوۋ جينچۋان حانشەرىننىڭ عيماراتىنىڭ استىنا كەلىپ: ”شەشە، مەن كەلدىم!“ ـ دەپ ايعايلايدى.
بۇل ”شەشە مەن بالانىڭ“ حيكاياسىن قالاشىقتاعى كوپ ادام بىلەدى. 49 جاستاعى ارزۇگۇل نۇر دا ولاردىڭ كونە كورشىسى، تالاي جىلدىڭ الدىندا كورگەن كورىنىسى ونىڭ ٴالى ەسىندە. ”ٴبىر كۇنى جوۋ جينچۋان اۋلادان شىقپاقشى بولىپ، ابايسىزدا دوڭگەلەكتى ورىندىعى اۋدارىلىپ كەتەدى، حانشەرىن اپاي دەرەۋ جۇگىرىپ بارىپ ونى كوتەرىپ الدى، ول كەزدە جوۋ جينچۋان 30 نەشە جاستا، ونىڭ ۇستىنە دەنەسى وتە اۋىر بولاتىن، مەن حانشەرىنگە قايدان كۇش بىتكەنىن بىلمەيمىن، كەيىن ونىڭ بەلى كوپكە دەيىن اۋىرىپ ٴجۇردى“، ـ دەدى ارزۇگۇل.
حانشەرىن جوۋ جينچۋانعا قالتقىسىز انالىق مەيىرىن ارنادى، اۋەلى، ٴوزىنىڭ ٴۇيىن جوۋ جينچۋانعا تەگىن ۇسىنۋعا دا پەيىل بولدى. سول جىلى حانشەرىن وتباسىنىڭ اۋلاسى شاعىلعاندا ەكى بولمەلى ۇيمەن قوسا جوۋ لييوۋ وتباسىنا جالعا بەرىلگەن اۋلا تۇگەلدەي شاعىلاتىن ٴۇي تىزىمدىگىندە جوق ەدى، حانشەرىن الەۋمەتتىك اۋماق قىزمەتكەرلەرىن شاقىرىپ كەلىپ 60 شارشى مەترلىك ٴۇيىن جوۋ جينچۋانعا ۇسىنۋعا ۋادە بەردى.
